حضرت امام جعفر صادق عليه السلام رئيس مذهب جعفرى ( شيعه ) در روز
17ربيع الاول سال 83 هجرى چشم به جهان گشود .
پدرش امام محمد باقر ( ع ) و مادرش "ام فروه" دختر قاسم بن محمد بن
ابى بكر مى‌باشد.
كنيه آن حضرت : "ابو عبدالله" و لقبش "صادق" است . حضرت صادق تا سن
12 سالگى معاصر جد گراميش حضرت سجاد بود و مسلما تربيت اوليه او تحت نظر
آن بزرگوار صورت گرفته و امام ( ع ) از خرمن دانش جدش خوشه‌چينى كرده
است .
پس از رحلت امام چهارم مدت 19 سال نيز در خدمت پدر بزرگوارش امام محمد
باقر ( ع ) زندگى كرد و با اين ترتيب 31 سال از دوران عمر خود را در
خدمت جد و پدر بزرگوار خود كه هر يك از آنان در زمان خويش حجت خدا بودند
، و از مبدأ فيض كسب نور مى‌نمودند گذرانيد .
بنابراين صرف نظر از جنبه الهى و افاضات رحمانى كه هر امامى آن را دار
مى‌باشد ، بهره‌مندى از محضر پدر و جد بزرگوارش موجب شد كه آن حضرت با
استعداد ذاتى و شم علمى و ذكاوت بسيار ، به حد كمال علم و ادب رسيد و
در عصر خود بزرگترين قهرمان علم و دانش گرديد .
پس از درگذشت پدر بزرگوارش 34 سال نيز دوره امامت او بود كه در اين
مدت "مكتب جعفرى" را پايه‌ريزى فرمود و موجب بازسازى و زنده نگهداشتن
شريعت محمدى ( ص ) گرديد .
زندگى پر بار امام جعفر صادق ( ع ) مصادف بود با خلافت پنج نفر از بنى
اميه ( هشام بن عبدالملك - وليد بن يزيد - يزيد بن وليد - ابراهيم بن
وليد - مروان حمار ) كه هر يك به نحوى موجب تألم و تأثر و كدورت روح
بلند امام معصوم ( ع ) را فراهم مى‌كرده‌اند ، و دو نفر از خلفاى عباسى (
سفاح و منصور ) نيز در زمان امام ( ع ) مسند خلافت را تصاحب كردند و
نشان دادند كه در بيداد و ستم بر امويان پيشى گرفته‌اند ، چنانكه امام
صادق ( ع ) در 10 سال آخر عمر شريفش در ناامنى و ناراحتى بيشترى بسر
مى‌برد .
2. عصر امام صادق ( ع )
عصر امام صادق ( ع ) يكى از طوفانى‌ترين ادوار تاريخ اسلام است كه از
يك سواغتشاشها و انقلابهاى پياپى گروههاى مختلف ، بويژه از طرف
خونخواهان امام حسين ( ع ) رخ مى‌داد ، كه انقلاب "ابو سلمه" در كوفه
و "ابو مسلم" در خراسان و ايران از مهمترين آنها بوده است . و همين
انقلاب سرانجام حكومت شوم بنى اميه را برانداخت و مردم را از يوغ ستم
و بيدادشان رها ساخت . ليكن سرانجام بنى عباس با تردستى و توطئه ،
بناحق از انقلاب بهره گرفته و حكومت و خلافت را تصاحب كردند . دوره
انتقال حكومت هزار ماهه بنى اميه به بنى عباس طوفانى‌ترين و پر هرج و
مرج ترين دورانى بود كه زندگى امام صادق ( ع ) را فراگرفته بود .
و از ديگر سو عصر آن حضرت ، عصر برخورد مكتبها و ايده‌ئولوژيها و عصر تضاد
افكار فلسفى و كلامى مختلف بود ، كه از برخورد ملتهاى اسلام با مردم
كشورهاى فتح شده و نيز روابط مراكز اسلامى با دنياى خارج ، به وجود
آمده و در مسلمانان نيز شور و هيجانى براى فهميدن و پژوهش پديد آورده
بود .
عصرى كه كوچكترين كم كارى يا عدم بيدارى و تحرك پاسدار راستين اسلام
، يعنى امام ( ع ) ، موجب نابودى دين و پوسيدگى تعليمات حيات‌بخش
اسلام ، هم از درون و هم از بيرون مى‌شد .
اينجا بود كه امام ( ع ) دشوارى فراوان در پيش و مسؤوليت عظيم بر دوش
داشت . پيشواى ششم در گير و دار چنين بحرانى مى‌بايست از يك سو به فكر
نجات افكار توده مسلمان از الحاد و بى‌دينى و كفر و نيز مانع انحراف
اصول و معارف اسلامى از مسير راستين باشد ، و از توجيهات غلط و وارونه
دستورات دين به وسيله خلفاى وقت جلوگيرى كند .
علاوه بر اين ، با نقشه‌اى دقيق و ماهرانه ، شيعه را از اضمحلال و
نابودى برهاند ، شيعه‌اى كه در خفقان و شكنجه حكومت پيشين ، آخرين
رمقها را مى‌گذراند ، و آخرين نفرات خويش را قربانى مى‌داد ، و رجال و
مردان با ارزش شيعه يا مخفى بودند ، و يا در كر و فر و زرق و برق حكومت
غاصب ستمگر ذوب شده بودند ، و جرأت ابراز شخصيت نداشتند ، حكومت جديد هم
در كشتار و بى‌عدالتى دست كمى از آنها نداشت و وضع به حدى خفقان‌آور و
ناگوار و خطرناك بود كه همگى ياران امام ( ع ) را در معرض خطر مرگ قرار
مى‌داد ، چنانكه زبده‌هايشان جزو ليست سياه مرگ بودند .
"جابر جعفى" يكى از ياران ويژه امام است كه از طرف آن حضرت براى
انجام دادن امرى به سوى كوفه مى‌رفت . در بين راه قاصد تيز پاى امام
به او رسيد و گفت : امام ( ع ) مى‌گويد : خودت را به ديوانگى بزن ،
همين دستور او را از مرگ نجات داد و حاكم كوفه كه فرمان محرمانه ترور
را از طرف خليفه داشت از قتلش به خاطر ديوانگى منصرف شد .
جابر جعفى كه از اصحاب سر امام باقر ( ع ) نيز مى‌باشد مى‌گويد : امام
باقر ( ع ) هفتاد هزار بيت حديث به من آموخت كه به كسى نگفتم و
نخواهم گفت ...
او روزى به حضرت عرض كرد مطالبى از اسرار به من گفته‌اى كه سينه‌ام
تاب تحمل آن را ندارد و محرمى ندارم تا به او بگويم و نزديك است
ديوانه شوم .
امام فرمود : به كوه و صحرا برو و چاهى بكن و سر در دهانه چاه بگذار و
در خلوت چاه بگو : حدثنى محمد بن على بكذا وكذا ... ، ( يعنى امام باقر
( ع ) به من فلان مطلب را گفت ، يا روايت كرد ) .
آرى ، شيعه مى‌رفت كه نابود شود ، يعنى اسلام راستين به رنگ خلفا
درآيد ، و به صورت اسلام بنى اميه‌اى يا بنى عباسى خودنمايى كند .
در چنين شرايط دشوارى ، امام دامن همت به كمر زد و به احيا و بازسازى
معارف اسلامى پرداخت و مكتب علمى عظيمى به وجود آورد كه محصول و
بازده آن ، چهار هزار شاگرد متخصص ( همانند هشام ، محمد بن مسلم و ... )
در رشته‌هاى گوناگون علوم بودند ، و اينان در سراسر كشور پهناور اسلامى
آن روز پخش شدند .
هر يك از اينان از طرفى خود ، بازگوكننده منطق امام كه همان منطق
اسلام است و پاسدار ميراث دينى و علمى و نگهدارنده تشيع راستين بودند ،
و از طرف ديگر مدافع و مانع نفوذ افكار ضد اسلامى و ويرانگر در ميان
مسلمانان نيز بودند .
تأسيس چنين مكتب فكرى و اين سان نوسازى و احياگرى تعليمات اسلامى ،
سبب شد كه امام صادق ( ع ) به عنوان رئيس مذهب جعفرى ( تشيع ) مشهور
گردد .
ليكن طولى نكشيد كه بنى عباس پس از تحكيم پايه‌هاى حكومت و نفوذ خود ،
همان شيوه ستم و فشار بنى اميه را پيش گرفتند و حتى از آنان هم گوى
سبقت را ربودند. .
امام صادق ( ع ) كه همواره مبارزى نستوه و خستگى‌ناپذير و انقلابيى
بنيادى در ميدان فكر و عمل بوده ، كارى كه امام حسين ( ع ) به صورت
قيام خونين انجام داد ، وى قيام خود را در لباس تدريس و تأسيس مكتب و
انسان سازى انجام داد و جهادى راستين كرد .
3. جنبش علمى
اختلافات سياسى بين امويان و عباسيان و تقسيم شدن اسلام به فرقه‌هاى
مختلف‌و ظ‌هور عقايد مادى و نفوذ فلسفه يونان در كشورهاى اسلامى ، موجب
پيدايش يك نهضت علمى گرديد . نهضتى كه پايه‌هاى آن بر حقايق مسلم
استوار بود . چنين نهضتى لازم بود ، تا هم حقايق دينى را از ميان
خرافات و موهومات و احاديث جعلى بيرون كشد و هم در برابر زنديقها و
ماديها با نيروى منطق و قدرت استدلال مقاومت كند و آراى سست آنها را
محكوم سازد . گفتگوهاى علمى و مناظ‌رات آن حضرت با افراد دهرى و مادى
مانند "ابن ابى العوجاء" و "ابو شاكر ديصانى" و حتى "ابن مقفع" معروف
است .
به وجود آمدن چنين نهضت علمى در محيط آشفته و تاريك آن عصر ، كار هر
كسى نبود ، فقط كسى شايسته اين مقام بزرگ بود كه مأموريت الهى داشته
باشد و از جانب خداوند پشتيبانى شود ، تا بتواند به نيروى الهام و پاكى
نفس و تقوا وجود خود را به مبدأ غيب ارتباط دهد ، حقايق علمى را از درياى
بيكران علم الهى به دست آورد ، و در دسترس استفاده گوهرشناسان حقيقت
قرار دهد .
تنها وجود گرامى حضرت صادق ( ع ) مى‌توانست چنين مقامى داشته باشد ،
تنها امام صادق ( ع ) بود كه با كناره‌گيرى از سياست و جنجالهاى سياسى
از آغاز امامت در نشر معارف اسلام و گسترش قوانين و احاديث راستين دين
مبين و تبليغ احكام و تعليم و تربيت مسلمانان كمر همت بر ميان بست .
زمان امام صادق ( ع ) در حقيقت عصر طلايى دانش و ترويج احكام و تربيت
شاگردانى بود كه هر يك مشعل نورانى علم را به گوشه و كنار بردند و در
"خودشناسى" و "خداشناسى" مانند استاد بزرگ و امام بزرگوار خود در هدايت
مردم كوشيدند .
در همين دوران درخشان - در برابر فلسفه يونان - كلام و حكمت اسلامى رشد
كرد و فلاسفه و حكماى بزرگى در اسلام پرورش يافتند . همزمان با نهضت
علمى و پيشرفت دانش بوسيله حضرت صادق ( ع ) در مدينه ، منصور خليفه
عباسى كه از راه كينه و حسد ، به فكر ايجاد مكتب ديگرى افتاد كه هم
بتواند در برابر مكتب جعفرى استقلال علمى داشته باشد و هم مردم را
سرگرم نمايد و از خوشه‌چينى از محضر امام ( ع ) بازدارد .
بدين جهت منصور مدرسه‌اى در محله "كرخ" بغداد تأسيس نمود . منصور در اين
مدرسه از وجود ابو حنيفه در مسائل فقهى استفاده نمود و كتب علمى و
فلسفى را هم دستور داد از هند و يونان آوردند و ترجمه نمودند ، و نيز مالك
را - كه رئيس فرقه مالكى است - بر مسند فقه نشاند ، ولى اين مكتبها
نتوانستند وظ‌يفه ارشاد خود را چنانكه بايد انجام دهند .
امام صادق ( ع ) مسائل فقهى و علمى و كلامى را كه پراكنده بود ، به
صورت منظم درآورد ، و در هر رشته از علوم و فنون شاگردان زيادى تربيت
فرمود كه باعث گسترش معارف اسلامى در جهان گرديد . دانش‌گسترى امام (
ع ) در رشته‌هاى مختلف فقه ، فلسفه و كلام ، علوم طبيعى و ... آغاز شد
. فقه جعفرى همان فقه محمدى يا دستورهاى دينى است كه از سوى خدا به
پيغمبر بزرگوارش از طريق قرآن و وحى رسيده است .
بر خلاف ساير فرقه‌ها كه بر مبناى عقيده و رأى و نظر خود مطالبى را كم
يا
زياد مى‌كردند ، فقه جعفرى توضيح و بيان همان اصول و فروعى بود كه در
مكتب اسلام از آغاز مطرح بوده است . ابو حنيفه رئيس فرقه حنفى درباره
امام صادق ( ع ) گفت : من فقيه‌تر از جعفرالصادق كسى را نديده‌ام و
نمى‌شناسم . فتواى بزرگترين فقيه جهان تسنن شيخ محمد شلتوت رئيس
دانشگاه الازهر مصر كه با كمال صراحت عمل به فقه جعفرى را مانند مذاهب
ديگر اهل سنت جايز دانست - در روزگار ما - خود اعترافى است بر استوارى
فقه جعفرى و حتى برترى آن بر مذاهب ديگر . و اينها نتيجه كار و عمل آن
روز امام صادق ( ع ) است .
در رشته فلسفه و حكمت حضرت صادق ( ع ) هميشه با اصحاب و حتى كسانى
كه از دين و اعتقاد به خدا دور بودند مناظ‌راتى داشته است . نمونه‌اى از
بيانات امام ( ع ) كه در اثبات وجود خداوند حكيم است ، به يكى از
شاگردان واصحاب خود به نام "مفضل بن عمر" فرمود كه در كتابى به نام
"توحيد مفضل" هم اكنون در دست است . مناظ‌رات امام صادق ( ع ) با
طبيب هندى كه موضوع كتاب "اهليلجه" است نيز نكات حكمت‌آموز بسيارى
دارد كه گوشه‌اى از درياى بيكران علم امام صادق ( ع ) است . براى
شناسايى استاد معمولا دو راه داريم ، يكى شناختن آثار و كلمات او ، دوم
شناختن شاگردان و تربيت‌شدگان مكتبش .
كلمات و آثار و احاديث زيادى از حضرت صادق ( ع ) نقل شده است كه ما
حتى قطره‌اى از دريا را نمى‌توانيم به دست دهيم مگر "نمى از يمى" . اما
شاگردان آن حضرت هم بيش از چهار هزار بوده‌اند ، يكى از آنها "جابر بن
حيان" است . جابر از مردم خراسان بود . پدرش در طوس به داروفروشى
مشغول بود كه به وسيله طرفداران بنى اميه به قتل رسيد . جابر بن
حيان پس از قتل پدرش به مدينه آمد . ابتدا در نزد امام محمد باقر ( ع )
و سپس در نزد امام صادق ( ع ) شاگردى كرد . جابر يكى از افراد عجيب
روزگار و از نوابغ بزرگ جهان اسلام است .
در تمام علوم و فنون مخصوصا در علم شيمى تأليفات زيادى دارد ، و در
رساله‌هاى خود همه جا نقل مى‌كند كه ( جعفر بن محمد ) به من چنين گفت
يا تعليم داد يا حديث كرد . از اكتشافات او اسيد ازتيك ( تيزآب ) و تيزاب
سلطانى و الكل است .
وى چند فلز و شبه فلز را در زمان خود كشف كرد . در دوران "رنسانس اروپا"
در حدود 30. رساله از جابر به زبان آلمانى چاپ و ترجمه شده كه در
كتابخانه‌هاى برلين و پاريس ضبط است .
حضرت صادق ( ع ) بر اثر توطئه‌هاى منصور عباسى در سال 148 هجرى مسموم و
در قبرستان بقيع در مدينه مدفون شد . عمر شريفش در اين هنگام 65 سال
بود . از جهت اينكه عمر بيشترى نصيب ايشان شده است به "شيخ الائمه"
موسوم است .
حضرت امام صادق ( ع ) هفت پسر و سه دختر داشت .
پس از حضرت صادق ( ع ) مقام امامت بنا به امر خدا به امام موسى
كاظ‌م ( ع ) منتقل گرديد .
ديگر از فرزندان آن حضرت اسمعيل است كه بزرگترين فرزند امام بوده و
پيش از وفات حضرت صادق ( ع ) از دنيا رفته است . طايفه اسماعيليه به
امامت وى قائلند .
4. خلق و خوى حضرت صادق ( ع )
حضرت صادق ( ع ) مانند پدران بزرگوار خود در كليه صفات نيكو و سجاياى
اخلاقى سرآمد روزگار بود . حضرت صادق ( ع ) داراى قلبى روشن به نور
الهى و در احسان و انفاق به نيازمندان مانند اجداد خود بود . داراى حكمت
و علم وسيع و نفوذ كلام و قدرت بيان بود .
با كمال تواضع و در عين حال با نهايت مناعت طبع كارهاى خود را شخصا
انجام مى‌داد ، و در برابر آفتاب سوزان حجاز بيل به دست گرفته ، در
مزرعه خود كشاورزى مى‌كرد و مى‌فرمود : اگر در اين حال پروردگار خود را
ملاقات كنم خوشوقت خواهم بود ، زيرا به كد يمين و عرق جبين آذوقه و
معيشت خود و خانواده‌ام را تأمين مى‌نمايم .
ابن خلكان مى‌نويسد : امام صادق ( ع ) يكى از ائمه دوازده‌گانه مذهب
اماميه و از سادات اهل بيت رسالت است . از اين جهت به وى صادق
مى‌گفتند كه هر چه مى‌گفت راست و درست بود و فضيلت او مشهورتر از آن
است كه گفته شود . مالك مى‌گويد : با حضرت صادق ( ع ) سفرى به حج
رفتم ، چون شترش به محل احرام رسيد ، امام صادق ( ع ) حالش تغيير كرد
، نزديك بود از مركب بيفتد و هر چه مى‌خواست لبيك بگويد ، صدا در گلويش
گير مى‌كرد . به او گفتم : اى پسر پيغمبر ، ناچار بايد بگويى لبيك ، در
جوابم فرمود : چگونه جسارت كنم و بگويم لبيك ، مى‌ترسم خداوند در جوابم
بگويد : لا لبيك ولا سعديك .
مداحی با عنوان «اولنا محمد اوسطنا محمد آخرنا محمد» با صدای «محمد فصولی الكربلائي» میلاد پیامبر «صلی الله علیه و آله» و امام جعفر صادق «علیه السلام» به زبان عربی سال 1396
مداحی با عنوان «دو نورند دو برادر» با صدای «محمد فصولی الكربلائي» میلاد پیامبر «صل الله علیه و آله» و امام جعفر صادق «علیه السلام» به زبان عربی سال 1396
مداحی با عنوان «ای عرش زمین بوست ای چرخ زمین گیرت» با صدای «محمد فصولی الكربلائي» میلاد پیامبر «صل الله علیه و آله» و امام جعفر صادق «علیه السلام» سال 1396
مداحی با عنوان « دوباره صحن چشای عاشق» با صدای «محمد فصولی الكربلائي» میلاد پیامبر «صل الله علیه و آله» و امام جعفر صادق «علیه السلام» به زبان عربی سال 1396
مداحی با عنوان «بسمة عشق مرسومه» با صدای «محمد فصولی الكربلائي» میلاد پیامبر «صل الله علیه و آله» و امام جعفر صادق «علیه السلام» به زبان عربی و فارسی سال 1396
مداحی با عنوان «رحمت خدا بر شیعیان حیدر» با صدای «محمد فصولی الكربلائي» میلاد پیامبر «صل الله علیه و آله» و امام جعفر صادق «علیه السلام» به زبان عربی سال 1396
مولودی خوانی به مناسبت میلاد پیامبر (ص) و امام جعفرصادق (ع)؛ «از یُمن قدومت آسمون ستاره بارون / اسفند میریزن برای تو موسی و هارون / من ذره ای از محبت تورو محمد / ای دلبر زهرا نمیدم به گنج قارون» با صدای «سید رضا نریمانی»
مولودی خوانی به مناسبت میلاد پیامبر (ص) و امام جعفرصادق (ع)؛ «با توام تویی که دست هر لیلی رو بستی / با توام تویی که سالها تو دلم نشستی» با صدای «سید رضا نریمانی»
مولودی خوانی به مناسبت میلاد پیامبر (ص) و امام جعفرصادق (ع)؛ «کار کساد من به دعای تو پا گرفت / معراج چشمهای تو دست مرا گرفت / قبل از رسیدن تو بت قلب من شکست / تو آمدی و کعبه من ناخدا گرفت» با صدای «سید رضا نریمانی»
مولودی خوانی به مناسبت میلاد پیامبر (ص) و امام جعفرصادق (ع)؛ «دوتا ساقی دوتا مینو دوتا ساغر / دوتا تاک پر از انگور و سر در خمره خم پرور / یکیشان صادق و آن دیگری گردیده پیغمبر» با صدای «سید رضا نریمانی»
مولودی خوانی به مناسبت میلاد پیامبر (ص) و امام جعفرصادق (ع)؛ «دیگه سحر سر اومد /
آقای حیدر اومد / صل علی محمد / نور پیمبر اومد» با صدای «سید رضا نریمانی»
مولودی خوانی به مناسبت میلاد پیامبر (ص) و امام جعفرصادق (ع)؛ «لیلیِ لیلای دلها دلنوازی می کند / با دل مجنون هر دلداده بازی می کند / عقل را سرمست آهنگ حجازی می کند / این دل دیوانه امشب سرفرازی می کند» با صدای «سید رضا نریمانی»
مولودی خوانی به مناسبت میلاد پیامبر (ص) و امام جعفرصادق (ع)؛ «تو رسیدی و کور شده چشم بتا / غیر خدا همه به امر تو عطا / خدا یکی و عشق زهرا کجا» با صدای «سید رضا نریمانی»
مولودی خوانی به مناسبت میلاد پیامبر (ص) و امام جعفرصادق (ع)؛ «تویی که بهانه ی تمام خلقتی، نبی رحمتی / تویی که نگین خاتم نبوتی، نبی رحمتی / یوسف و خضر و عیسی چه مشتاق تو / عالمی پر شد از عطر اخلاق تو» با صدای «میثم مطیعی»
قسمت ششم «اوصاف و ویژگی های حضرت صادق علیه السلام»از کتاب صوتی «راه روشن» اثر ملا محسن فیض کاشانی ، ترجمه کتاب المهجة البیضا «کتاب " المهجة البیضا" ، حاوي اخبار و روايات بي شماري از اهل بيت عليهم السلام در باب علم اخلاق، علم نفس و ادب، تفسير برخي آيات قرآن و شرح برخي احاديث اماميه است. در این کتاب چهار بخش همچون عبادات، عادات، مهلکات و منجیات گنجانده شده است.» با صدای «بهروز رضوی»
روضه خوانی شهادت امام جعفر صادق (علیه السلام) با نوای «میثم مطیعی»؛ « اللهم صل وسلم وزد وبارک علی السید الصادق الصدیق العالم الوثیق الحلیم الشفیق الهادی الی الطریق الساقی...»
نوحه شهادت امام جعفر صادق (علیه السلام) با نوای «میثم مطیعی»؛ «در دیده اشکی دارم، در سینه داغی/ از غربت قبر بی شمع و چراغی/ آرزوی مدینه دارد امشب / هر که در صحن تو پا میگذارد»
مداحی شهادت امام جعفر صادق (علیه السلام) با نوای «میثم مطیعی»؛ «صادق آل مصطفی رفته از دنیا / رخت عزا شد برتن مادرش زهرا / ای آسمان خون خون گریه کن در غم صادق /عالم شد حسییه ماتم صادق »
مداحی شهادت امام جعفر صادق (علیه السلام) با نوای «میثم مطیعی»؛ «طناب غم می کشید او را / کسی جز آتش ندید او را/ مگر او شیخ الائمه نیست / کجا با خود می برید او را»
مداحی شهادت امام جعفر صادق (علیه السلام) با نوای «میثم مطیعی»؛ «جگری شعله شد و سوخت و خاکستر شد / شمع خاموش شد و از باد گلی پرپر شد/ با هم زهر نشست بدنی و گشت کبود / باز یاسی به زمین ریخت و نیلوفر شد»
مداحی شهادت امام جعفر صادق (علیه السلام) با نوای «میثم مطیعی»؛ «پیش چشمم نه ضریح، نه رواق / در این مرقد، نه عَلَم، نه چراغ/ اینجا غوغا نکنید، نکنید / روضه برپا نکنید، نکنید»
مداحی شهادت امام جعفر صادق (علیه السلام) با نوای «محمود کریمی»؛ «السلام علیک یابن خیرالبشر/ السلام علیک ای غریب مادر/ تو که محاسن سفیده / دور برت پر از مریده» سال 1396
مداحی شهادت امام جعفر صادق (علیه السلام) با نوای «محمود کریمی»؛ «باز گرفته دلم برای مدینه / باز نشسته دلم به پای مدینه / شکر خدا عاشق دیار مدینه / شکر خدا که شدم گدای مدینه» سال 1396
مداحی شهادت امام جعفر صادق (علیه السلام) با نوای «محمود کریمی»؛ «همان امام غریبی که شانه اش خم بود / برروی شانه پیرش غم دوعالم بود / میان صحن حسینیه دو چشمانش / همیشه خاطره ی ظهر یک محرم بود» سال 1396
مداحی شهادت امام جعفر صادق (علیه السلام) با نوای «محمود کریمی»؛ «بگذارید که از خانه عبا بردارم / لااقل رحم نمایید عصا بردارم / بگذارید در این حلقه دود و آتش / طفل ترسید از این معرکه را بردارم» سال 1396
روضه شهادت امام جعفر صادق (علیه السلام) با نوای «مهدی سلحشور»؛ «کاش من هم به لطف مذهب نور / تا مقام حضور می رفتم / کاش مانند یار صادقتان / بی امان در تنور می رفتم » هیات فاطمیون قم سال 1396
سینه زنی شهادت امام جعفر صادق (علیه السلام) با نوای «جواد مقدم»؛ «دلها بسوزد بهر غمت حضرت صادق / شد گوشه نشین حرمت حضرت صادق / دل معتکف آستان پر غبار تو / از ما بپذیر از کرمت حضرت صادق»
مداحی شهادت امام جعفر صادق (علیه السلام) با نوای «مهدی سلحشور»؛ «کوچه کوچه غرق ماتم شد مدینه / خانه خانه صوت قرآن بزحزینه/ رئیس مذهب ما کشته زهر جفا شد» هیات فاطمیون قم سال 1396
مداحی شهادت امام جعفر صادق (علیه السلام) با نوای «مهدی سلحشور»؛ «لبریز درد و ماتمم / سر از چشا غمم / در شب تلخ داغ شقایق / شب عروج حضرت صادق» هیات فاطمیون قم سال 1396
روضه خوانی شهادت امام جعفر صادق (علیه السلام) با نوای «جواد مقدم»؛ «انقدر زحمت کشید برای مذهب و برای دین ولی مزد زحمات آقارو با آتیش زدن در خونش ازش تشکر کردن ..»
روضه جانسوز شهادت امام جعفر صادق (علیه السلام) با نوای «جواد مقدم»؛ «مادر مادر مادر ... آقامون داشت نماز میخوند سجاده از زیر پاش کشیدن در خونشو آتیش زدن»
مدح و روضه شهادت امام جعفر صادق (علیه السلام) با نوای «سید مهدی میرداماد»؛ «ما بی وجود لطف تو مذهب نداشتیم / در دین و علم این همه منصب نداشتیم / نورت اگر نبود به جز شب نداشتیم / ذکر حسین جان به روی لب نداشتیم»
سینه زنی شهادت امام جعفر صادق (علیه السلام) با نوای «سید مهدی میرداماد»؛ «تا به کی از سخن عشق گریزان باشم / از تو ننویسم و هربار پشیمان باشم / پاک کردی عرق شرم ز پیشانی مست / پس روا نیست من اینگونه پریشان باشم»
سینه زنی ظهر شهادت امام جعفر صادق (علیه السلام) با نوای «سید مهدی میرداماد»؛ «بین کوچه های مدینه / تنها و غریب افتادی / خاکی شد محاسنت اما / چون شیب الخضیب افتادی»
سینه زنی ظهر شهادت امام جعفر صادق (علیه السلام) با نوای «سید مهدی میرداماد»؛ «میون اذکار دعا می کردی / با دل غمبار دعا می کردی / وقتی که فصل زیارت میشد / برای زوار دعا می کردی»
روضه جانسوز ظهر شهادت امام جعفر صادق (علیه السلام) با نوای «سید مهدی میرداماد»؛ «به قلب روشن یک مرد زخم ناسزا افتاد / شبیه چادر زهرا که برآن ردپا افتاد»
مناجات خوانی ظهر شهادت امام جعفر صادق (علیه السلام) با نوای «سید مهدی میرداماد»؛ «پیر بزرگ طایفه بود و کریم بود / در اعتلای نهضت جدش سهیم بود / مسندنشین کرسی تدریس علم ها / شایسته صفات حکیم و علیم بود»
نوای «سید المظلوم » با صدای علی فانی به مناسبت شهادت حضرت جعفر بن محمد، امام صادق علیه السلام «در مدینه، بین کوچه، بهر مادر ناله کردم/ چشم خود را با سرشکم منزل صد ژاله کردم/ یاد مادر کرده پیرم، کوچه را در بر بگیرم/ همچو زهرا مادر خود، از خدا خواهم بمیرم » (3:27)
سینه زنی با مداحی «میثم مطیعی» در شهادت امام جعفر صادق(ع)؛ «جان عالم ز غم بر لب شد عزای رئیس مذهب شد، دهم با سوز سلامش دین شده زنده از کلامش، خانه اش بسوزد واویلا ذکر او در آتش یا زهرا» (8:26)
مداحی با نوای دلنشین «میثم مطیعی» در شهادت امام جعفر صادق(ع)؛ «شد در عزایت غم بی کرانه، آتش ز بیتت زده زبانه، آه زنده شد آخر، با دیده تر روضه مادر» (7:10)
روضه خوانی با مداحی «سیدمهدی میرداماد» در شهادت امام جعفر صادق(ع)؛ «به من رحم کن بی قرارم بیا، کجا بغضمو جا بذارم بیا، چیه کوله بارم تو این زندگی، به جز حسرت و بغض و شرمندگی» (13:27)
لطفا منتظر باشید ...
